Van het interieur naar het werk
Het gebeurde dat Magritte "familiaire voorwerpen" aan zijn onmiddellijke omgeving ontleende en zelfs aan zijn woonkader. Een nauwkeurig onderzoek van het huis van de kunstenaar is dan ook niet zonder belang. In de woonkamer is men verrast door het schuifvenster dat in een reeks schilderijen illusies van een landschap oproept (zie
"La condition humaine"). Men kijkt ook op van een schoorsteen waaruit de locomotief uit
"La durée poignardée" verschijnt. En men verbaast zich over het mysterie aan de horizon dat van achter de glazen deuren te voorschijn komt in
"Le monde invisible". Anderzijds leidt de trap die in
"Irène" of
"La lecture défendue" op een blinde en doodlopende muur botst, vandaag naar tal van zeldzame voorwerpen die in de permanente tentoonstelling te zien zijn. Zoals de tuba die ten prooi viel aan de vlammen in
"La découverte du feu", het bloedende geweer van
"Le survivant", de paardenbellen waarvan Magritte verkoos te "geloven dat ze als gevaarlijke planten aan de boord van een afgrond groeien", of nog het balvangertje, waarvan de vorm lijkt op de grote stukken uit gedraaid hout die in veel van zijn werken voorkomen. Deze in het museum tentoongestelde voorwerpen vormen de basiselementen voor een magrittiaanse grammatica.
